Kościół parafialny pw. św. Anny (patronki Bolimowa)
Wybudowany w 1635 roku, ufundowany przez mieszczan bolimowskich. Ołtarz główny bogato dekorowany, barokowy z około 1640 roku, dedykowany św. Annie. Na jego wieży umieszczony był zegar wybijający godziny. Kościół ten zbudowany został w stylu renesansu polskiego, otynkowany, wsparty skarpami, z półkolistym prezbiterium, zakrystią z kruchtą, o dachu trzykrotnie łamanym dawniej krytym gontem i zdobionym renesansowymi szczytami. Wysoka wieża przechodząca z prostokątu w ośmiobok i nakryta barokowym hełmem z wieżyczką i krzyżem ma charakter nieomal romański. Wewnątrz kościoła jest jedna nawa. Beczkowe sklepienie ozdobione geometrycznymi sztukateriami. W renesansowym wielkim ołtarzu jest obraz Św. Anny Samotrzeć z Matką Boską i Panem Jezusem malowany na płótnie, wielokrotnie przemalowywany i przez to częściowo zepsuty. Między kolumnami ołtarza stoją figury św. Joachima w stroju starotestamentowego Żyda Św. Józefa w renesansowym kapeluszu z laską. Wyżej święci: Wawrzyniec z karta w ręku i biskup Stanisław (lub Mikołaj). A nad nimi św. Idzi z sakwą na lasce i nieznany święty. Małe tabernakulum jest pięknie rzeźbione z kielichem i monogramem IHS. Cały ołtarz ubogacają geniusze, główki aniołów i ornamentacje. Podobnie wykonane przez tego samego artystę są organy na chórze i ambona. Także w czarnym kolorze są dwa boczne ołtarze: św. Antoniego z obrazem tego świętego i drugi z dużym krucyfiksem Pana Jezusa. W 1778 r. znajdowały się ponadto 4 ołtarze boczne. Te 4 ołtarze, które się nie zachowały to: NMP Anielskiej, niebiesko malowany i złocony. Matki Boskiej Loretańskiej, św. Magdaleny obydwa złocone i czarno malowane i malowany na niebiesko ołtarz św. Wawrzyńca. Kościół Św. Anny posiadał obraz swojej patronki, który słynął łaskami w najbliższej okolicy oraz daleko poza granicami parafii bolimowskiej. Obraz św. Anny ozdobiony koronkami i srebrną sukienką otoczony był wotami, które ofiarowali wierni dziękując Matce Najświętszej Panny za doświadczone łaski. Przy kościele istniało Bractwo Św. Anny, które swe prawa i przywileje otrzymało w 1725 r. od zakonu Braci Mniejszych Obserwantów Konwentu Warszawskiego. Bractwo utrzymywało się z kollekty i dochody przeznaczało na światło do kościoła. Odpusty w kościele filialnym obchodzono 26 lipca na pamiątkę Poświęcenia kościoła w niedzielę po św. Annie. W 1915 roku ostrzelany przez artylerię niemiecką. Do dziś w murach zewnętrznych od strony południowej i zachodniej tkwią niewybuchłe pociski.
Kościół parafialny pw. św. Trójcy
Kościół parafialny pw. św. Trójcy w „Poświętnem” wybudowany w latach 1660-1667, ufundowany przez Stanisława Nieborowskiego, konsekrowany 11.VI. 1675 roku. Ufundowany został przez Sędziego ziemskiego Sochaczewskiego – Stanisława Nieborowskiego w miejsce drewnianej świątyni z czasów księżny Aleksandry – siostry Władysława Jagiełły. Wybudowany w stylu barokowym z gładką fasadą frontową, otynkowany, kryty czerwoną dachówką. Pośrodku dachu znajduje się niewielka wieżyczka z sygnaturką. W 1811 r. wybudowano murowaną kruchtę od strony wschodniej, a w 1. 1885-1891 boczną kaplicę od zachodu. Ważnymi zabytkami w tym kościele były ołtarze: wielki ołtarz malowany na murze sposobem włoskim i 5 bocznych ołtarzy: św. Krzyża, Św. Piotra Apostoła, św. Jana Nepomucena i św. Onufrego. Na ołtarzach stały trumienki z relikwiami świętych: św. Ambrożego, św. Stanisława, św. Mikołaja i św. Floriana. Do dziś „zachowały się oprócz wielkiego ołtarza tylko fragmenty jego malowideł. W 1806 r. wystawiono istniejące dziś 2 proste, murowane boczne ołtarze: 1 z figurą Pana Jezusa Ukrzyżowanego i 2-gi z św. Józefa z XVII w., malowanym na płótnie. W 1800 r. przeniesiono do tego kościoła z kościoła Świętego Ducha ołtarz i obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, które się nie zachowały. Spośród trzech istniejących przy kościele bractw najstarszym było założone w 1617 r. Bractwo Różańca Św., które podupadło na początku XIX w. Bractwo Św. Józefa erygowane przez papieża Klemensa X w 1670 r. było jednym z pierwszych na Mazowszu. Bractwo to posiadało dyplom swej erekcji na pergaminie i własny ołtarz w kościele Świętej Trójcy z dużym obrazem św. Józefa z Dzieciątkiem Jezus, malowany na płótnie. Obchodziło 2 odpusty: 19 marca św. Józefa i Narodzenia N.M.P. Jego uposażeniem było 200 zł rocznego dochodu z pól tzw. Niemczykowskie w Bolimowie. Do dziś zachowały się fragmenty księgi bractewnej, którą zaprowadził ks. Adam Zajączkowski w 1744 r. Trzecim bractwem było Bractwo Miłosierdzia wprowadzone w 1787 r. przez prymasa Michała Poniatowskiego. Do parafii bolimowskiej w XVI w. należały: Bolimów, Wieś Bolimowska, Poświętne, Wola Szydłowiecka, Humin, Ziąbki, Jasionna, Sokołów, Łasieczniki i Wygnanka. W późniejszych stuleciach przybyły: Kurabka, Podsokołów, Józefów, Mogiły, Joachimów, Ziemiary. Kolonia Wola Szydłowiecka. Utworzenie w 1923 r. nowej parafii Radziwiłłów uszczupliło obszar parafii bolimowskiej. Do początku XIX w. w kościele Świętej Trójcy odprawiano kilka odpustów: w uroczystości Oczyszczenia, Zwiastowania, Wniebowzięcia, Narodzenia i Niepokalanego Poczęcia N.M.P., w dzień św. Józefa. (…).
Cmentarze
Podczas I wojny światowej w latach 1914-1915 na linii Rawki i Bzury ustaliła się linia frontu, toczyły się uporczywe walki pozycyjne i pojedynki artyleryjskie. Niemcy w działaniach wojennych w styczniu 1915r. użyli pocisków artyleryjskich wypełnionych, wywołującym łzawienie bromkiem ksylitu, niezbyt jednak skutecznie. W maju 1915r. w okolicach Bolimowa po raz pierwszy użyto chloru do celów bojowych. Inicjatorem i gorącym zwolennikiem tej broni chemicznej był prof. Fritz Haber wizytujący teatr działań wojennych w Bolimowie. Na linii frontu od Tartaku po Suchą w okopach umieszczono 12 tys. butli sprężonych chlorem. Rosjanie byli bezbronni wobec ataków gazowych. Według rosyjskich danych zagazowanych zostało od 1500 do 21000 żołnierzy. Ofiarami chloru byli także sami Niemcy; podczas 3-go ataku 7 lipca wiatr zmienił kierunek powodując śmierć 12 000 żołnierzy niemieckich. Według niektórych źródeł w wyniku starć nad Rawką podczas I wojny światowej zginąć miało łącznie aż 70 000 żołnierzy. Świadectwem tamtych wydarzeń są liczne ślady po okopach, ziemiankach i działobitniach, a także cmentarze w Joachimowie-Mogiłach, Kolonii Bolimowskiej i Huminie. Mniejsze mogiły oraz pomniki rozsiane są po okolicznych lasach, polach i wsiach. Będąc w okolicach Bolimowa warto zwiedzić: Mauzoleum żołnierzy niemieckich z I i II wojny światowej w Joachimowie – Mogiłach- cmentarz żołnierzy niemieckich. Znajdują się tu prochy 1200 żołnierzy, którzy zginęli podczas niemieckich ataków gazowych z 1915r. oraz 2500 poległych w czasie II wojny światowej, których w 1990 roku ekshumowano z Cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie. Miejsce nieoficjalnych wizyt ważnych osobistości niemieckich. Pomnik Powstańców styczniowych w Joachimowie-Mogiłach – upamiętniający bitwę stoczoną 7 lutego 1863r. przez oddział Władysława Stroynowskiego z przeważającymi siłami rosyjskimi pod wodzą płk. Hagemejstra. Za udział w powstaniu Bolimów został ukarany kontrybucją i utratą praw miejskich. W czasie wybuchu Powstania Styczniowego w 1863r. Władysław Stroynowski, były oficer wojsk rosyjskich założył 150-cio osobowy oddział partyzancki składający się głównie z młodzieży warszawskiej. Obozował w Puszczy Bolimowskiej w okolicy wsi Grabie, skąd prowadził śmiałe działania dywersyjne. O miejscu stacjonowania poinformował Rosjan mieszkający w okolicy kolonista niemiecki. W dniu 7 lutego 1863r. doszło do bitwy pod Bolimowskimi Budami (nazwę po I wojnie światowej zmieniono na obecne Mogiły). Mimo przeważających sił carskich powstańcy walczyli zaciekle. Poległo 100 Rosjan i 15 Polaków. Na pamiątkę bitwy na sośnie na skraju lasu wycięto napis „Gloria Victis”, w 1917r. zastąpiony pomnikiem, przy którym obchodzone są rocznice Powstania Styczniowego.
Pomnik partyzantów Gwardii Ludowej na Rynku im. T. Kościuszki w Bolimowie Cmentarz z I wojny światowej żołnierzy niemieckich w Bolimowskiej Wsi Cmentarzysko we wsi Wólka Łasiecka z lat 1914-1918 Cmentarz z I wojny światowej w Huminie Zalew.
Od kilku lat gmina Bolimów posiada w swej „ofercie” turystycznej zbiornik wodny Joachimów-Ziemiary, który znajduje się w odległości ok. 3 km od Bolimowa. Zbiornik o powierzchni 33,2 ha i pojemności całkowitej 0,66 mln m³ położony jest w północnej części Bolimowskiego Parku Krajobrazowego, a od zachodu graniczy z terenem rezerwatu Rawka. Ze względu na otaczająca zalew przyrodę, podlegającą ochronie prawnej, zbiornik traktowany jest jako część składowa Bolimowskiego Parku Krajobrazowego i dodatkowy walor turystyczno – krajobrazowy. Obecność zalewu Joachimów-Ziemiary pozwala na aktywne spędzania czasu wolnego min. na spacerach, plażowaniu, wędkowaniu a korzystanie z jego wód może obejmować kajakowanie czy korzystanie z łodzi wiosłowych.